ارتباط جامعه و اسطوره‌هایش قطع شده است
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۹۵۵۴
به گزارش خبرگزاری مهر، یوسفعلی میرشکاک، شاعر و پژوهشگر ادبی، در این جلسه که عصر سه‌شنبه ،۸ آذر ۱۴۰۱ در سالن شماره ۴۰۷ حوزه هنری برگزار شد، ماجرای ضحاک را به تعبیر جماعت مزدیسنا، پیروان آئین زرتشت، هزاره اهریمن عنوان کرد و سپس به بحث جاودانگی از نگاه «هرمزد» پرداخت و گفت: هرمزد با خرد فرانگری که دارد، ترجیح می‌دهد جاودانگی انسان را نه در این جهان بلکه در آن جهان دیگر بیندازد و به همین خاطر، پیروزی اهریمن را در ابتدای پازل می‌گذارد اما در پایان یا فینال برنده خودش است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این پژوهشگر در ادامه با اشاره به اینکه وقایع شگرف در روزگار شهریاران شگرف اتفاق می‌افتد اظهار کرد: زال فرزندش را نخواست و دور انداخت اما این اتفاق، یک جریان تازه به راه انداخت.
میرشکاک در ادامه این مبحث، شاهنامه فردوسی را اثری دانست که با یک‌بار و ده‌بار خواندن نمی‌توان به عمق و انتهای آن رسید و گفت: شاهنامه یک پازل است و یکی از این پازل‌ها، همین دوره «اهورامزدا» است که تولد «زال» هم در آن است و در اینجاست که اسطوره به تاریخ تبدیل می‌شود.
میرشکاک در ادامه ضمن ابراز تأسف از منقطع شدن رابطه جامعه امروز با اسطوره‌های‌شان گفت: البته هنوز در بخش‌هایی از ایران، از اندیمشک بگیر تا کردستان ایران و بخش‌هایی هم از ترکیه، هنوز با اسطوره مکتوب سر و کار داریم، اسطوره‌ای که می‌توان با چشم دید.
این شاعر در ادامه، زندآگاهی شرقی را همان علم هرمنوتیک پنداشت و افزود: زندآگاهی با ظهور «زال» شروع می‌شود چون زال پرورده «سیمرغ» است.
وی در این باره گفت: زندآگاهی شرقی، همزمان دو وجه را مشاهده کردن است و می‌توان گفت که سیمرغ هم، همان «هرمس» است اما نه این هرمس‌های سی و چهل گانه‌ای که از آنها یاد شده است.
میرشکاک در ادامه به احیای هویت دینی در کنار هویت قومی در شاهنامه توسط فردوسی اشاره کرد و گفت: یکی از عظمت‌های فردوسی این است که به هر کجا از شاهنامه رجوع کنیم، می‌بینیم که فقط هویت قومی را احیا نمی‌کند بلکه هویت دینی را هم احیا می‌کند چون این دو هویت، دو روی یک سکه اند.
وی در ادامه با اشاره به «آنیما» و» آنیموس» در فلسفه یونگ افزود: سیمرغ نیز هم دارای وجه مادرانه است و هم وجه پدرانه که در همه عالم هم هستند.
سلسله درس‌گفتارهای شاهنامه، ساعت ۱۷ تا ۱۹ سه‌شنبه‌های هر هفته در حوزه هنری برگزارمی شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران می‌توانند در آن حضور داشته باشند.
کد خبر 5644151منبع: مهر
کلیدواژه: یوسفعلی میرشکاک شاهنامه حوزه هنری فلسفه معرفی کتاب کتاب و کتابخوانی تازه های نشر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران معرفی نشریات دکه نشریات انقلاب اسلامی ایران ترجمه فرهنگسرای اندیشه شهرداری تهران نشر 27 بعثت انتشارات شهید کاظمی نشر تاریخ ایران مهدی نورمحمدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۹۵۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
از کوچه‌باغ تا باغ‌کاجی | طرشت هنوز به باغ‌هایش معروف است
همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: پیامدهای توسعه شهرنشینی از دهه ۵۰ به بعد گریبان طرشت زیبا را هم گرفت و طولی نکشید که باغ‌های انبوه این گستره نیز یک به یک جای خود را به خانه‌ها و خیابان‌ها دادند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
اگرچه طرشت با روزگار طلایی خود فاصله بسیار دارد، اما هنوز هم این محله با باغ‌هایش شناخته می‌شود و هنوز هم کوچه‌باغ‌هایی با دیوارهای کاهگلی دارد که موسفیدان محله را با خود به روزگار گذشته طرشت می‌برد. رضا طرشتی‌نژاد، یکی از اهالی قدیمی طرشت، در این‌باره می‌گوید: «اکنون از باغ‌های طرشت ۵۱ قطعه باقی مانده، اما روزگاری شمار باغ‌های طرشت چند ده برابر این تعداد بود که با ۵ قنات پرآب و همیشه جاری این آبادی معیشت ساکنان قدیمی طرشت را تامین می‌کرد. از این تعداد اما شمار زیادی از باغ‌های طرشت در اثر توسعه شهرنشینی، توسعه ساخت‌وسازها در اراضی بالادست و تغییر مسیر قنات‌ها سرنوشتی جز نابوی و تغییر کاربری نداشتند.»
با وجود این، هنوز در طرشت می‌شود از باغ‌های باقی‌مانده از دوران گذشته آبادی سراغ گرفت. اگرچه ضلع شمالی بلوار شهید رسول چوبتراش که روزگاری مملو از باغ‌های سرسبز بود اکنون در سیطره آپارتمان‌ها قرار دارد، اما در ضلع جنوب و شمال‌شرقی این بلوار باغ‌های قدیمی طرشت باقی مانده‌اند.
طرشتی‌نژاد می‌گوید: «نام این محدوده در گذشته «کوچه‌باغ» بود. محلی مملو از باغ‌های میوه؛ از باغ توت و انار تا انجیر و گاهی هم خرمالو که خانه‌های گلی و قدیمی طرشت در دل آنها قرار داشت. چند باغ قدیمی و معروف طرشت نیز در محدوده کوچه باغ قرار داشتند؛ از جمله باغ حاج عبدالله، قاسم سالار، حاج رحمت حسین‌مردی و...که اکنون برخی از آنها از میان رفته و تعداد اندکی که باقی مانده‌اند برای اهالی قدیمی طرشت یادآور خاطرات کوچه‌باغ‌اند.»
معیشت ساکنان قدیمی طرشت نیز با باغداری و فروش میوه‌های مرغوب آبادی در محدوده معروف به سه راه طرشت گره خورده بود. طرشت علاوه بر میوه‌های خرمالو، انجیر، شاتوت و گردو، توتستان‌های بزرگی داشت که از آن توتستان‌ها انگشت‌شمار باقی مانده است. طرشتی‌نژاد می‌گوید: «توت‌ها و میوه‌های مرغوب طرشت، علاوه بر تهران، به شمال کشور نیز فرستاده می‌شد و تهرانی‌ها نیز برای خرید میوه به طرشت مراجعه می‌کردند. اکنون نیز فروش توت در حاشیه خیابان تیموری یادگاری از همان دوران است که توتستان‌های وسیع آبادی معیشت بسیاری از باغداران و کارگران را تامین می‌کرد.»
طرشتی‌نژاد درباره دیگر باغ‌های معروف طرشت می‌گوید: «از دیگر باغ‌های معروف طرشت می‌شود به باغ وقفی که توت و گرد و انار داشت اشاره کرد و یا از باغ کاجی که اکنون نیز وجود دارد و کوچه‌ای به همین نام در طرشت داریم.»
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟